بسیاری از والدین و مربیان در سال‌های ابتدایی رشد کودک با رفتارهایی مواجه می‌شوند که ممکن است به نظر غیرعادی یا اغراق‌آمیز برسد. یکی از این واکنش‌ها، حساسیت بیش از حد به لمس یا تماس فیزیکی است که به آن بیش‌حسی لامسه در کودکان گفته می‌شود.

بیش‌حسی لامسه در کودکان به این معناست که سیستم عصبی آن‌ها به محرک‌های لمسی مانند لمس لباس، تماس پوست با آب، شانه زدن مو یا حتی بغل شدن، به شکلی شدیدتر از حد معمول واکنش نشان می‌دهد. این حالت می‌تواند بخشی از اختلال پردازش حسی باشد یا به طور مستقل در کودک ظاهر شود.

کودکانی که دچار بیش‌حسی لامسه هستند ممکن است از پوشیدن لباس‌های خاص، لمس شن، خاک یا حتی دست دادن با دیگران اجتناب کنند. این وضعیت در صورت نادیده‌گرفته‌شدن می‌تواند روی روابط اجتماعی، مهارت‌های حرکتی و حتی عزت‌نفس کودک تأثیر بگذارد.

یکی از نکات کلیدی در برخورد با بیش‌حسی لامسه در کودکان، پذیرش و درک شرایط آن‌هاست. این واکنش‌ها عمدی یا ناشی از لجبازی نیستند، بلکه نشانه‌ای از آن است که سیستم عصبی کودک نیاز به حمایت دارد. استفاده از تکنیک‌هایی مانند ماساژ درمانی، بازی‌های حسی کنترل‌شده و مشاوره با کاردرمانگر می‌تواند کمک‌کننده باشد.

همچنین، والدین می‌توانند با انتخاب لباس‌های نرم، پرهیز از تماس‌های ناگهانی و فراهم کردن محیطی امن و قابل پیش‌بینی، اضطراب کودک را کاهش دهند. صبر، همدلی و آموزش تدریجی از مهم‌ترین ابزارهایی است که می‌تواند به کودک کمک کند تا با محرک‌های لمسی راحت‌تر کنار بیاید.

درک بیش‌حسی لامسه در کودکان نه‌تنها باعث بهبود کیفیت زندگی کودک می‌شود، بلکه روابط او با خانواده و اجتماع را نیز تقویت می‌کند.